سلام.
امروز دلم خواسته بود کلّ وبلاگتو بخونم.
از فروردين87 شروع کردم تا اسفند 87 رسيدم که بچه ها يه پيش دستي شکستن و مجبور شدم برم اوضاع آشپزخونه رو جمع و جور کنم.
حالا ديگه حسّ و حالم به هم ريخته حيفم مي ياد با اين حال شعراتو بخونم.
ان شاء الله سر فرصت يه بار ديگه مي يام بقيّه شونو مي خونم.
بزرگ شدنت کاملاً مشهوده. رشد و پيشرفت شعرت هم همين طور.
اميدوارم در سرودن شعر و پختن کشک بادمجون موفق باشي.