خاکستر سرد
من یک زن شاعر از همین ایرانم
می‌شویم و می‌پزم، غزل می‌خوانم
اکنون که همین دو بیت را می‌گویم
مشغول به طبخ کشک بادمجانم
نعناع و پیاز داغم آماده شده
دوغی که کنار شعر من باده شده
حالا همه چیزمان مهیا جهتِ
یک وعده غذای ظاهرا ساده شده
یک قافیه را اگر که بگذارم «دوخت»،
در مصرع بعد هم بگویم «نفروخت»،
درگیر همین قافیه‌ها بودم که
یک بوی عجیب گفت بادمجان سوخت!
«هرگز نگران نباش کدبانو جان!
اصلا به فدای شعر تو بادمجان!»
یا مثل تو گشنه می‌شود یک شاعر
یا مثل ابوطاهر عریان، «عریان»!
پیشاپیش عید فطر مبارک!
نوشته شده توسط انسیه سادات هاشمی در سه شنبه 92/5/15 و ساعت 12:31 صبح | نظرات دیگران()
