همونطور که يه کودک وسط راه يادش مي ره که قرار بود يه شعر ياد بگيره نه اينکه فقط سرگرم شه! و در بحر داستان فرو روفت که کنجکاوانه مي گه : آره!
ياد خودمون مي افتم که قرار بود واسه هدفي زنده باشيم، نه اينکه باشيم تا فقط زندگي کنيم!!؟ حالا همه ماها هم سرگرميم به زندگي مونو اگه مي تونستيم به خدا مي گفتيم: آره! بگو آخرشو واسم!
حالا خدا داره بهمون مي خنده! شايدم تو وبلاگش هزارتا ! ميليون ها ميلياردها ... از اين خاطره ها نوشته باشه!!